We zeggen het vaak: “ik kan niet voelen.”

Maar eigenlijk is voelen het meest natuurlijke wat er is.

We zijn het gewoon wat vergeten.

 

We zijn zo gewend geraakt om in ons hoofd te leven te analyseren, te plannen, te begrijpen dat we soms niet eens meer merken dat ons lichaam allang aan het spreken is. Het lichaam weet dingen die je hoofd nog niet kan bevatten. Het fluistert, het zendt signalen uit, het probeert zachtjes je aandacht te trekken.

 

En op het moment dat je weer leert luisteren, als je stil genoeg wordt om te voelen, dan begint alles vanzelf meer te kloppen. Je hoeft niets te forceren, het leven begint weer vanzelf te bewegen van binnenuit.

 

 

 

Waarom voelen soms zo moeilijk is

 

 

Voelen is eigenlijk iets heel natuurlijks.

Maar voor de meesten van ons is het onwennig geworden, omdat we het simpelweg nooit echt hebben geleerd.

 

Van jongs af aan werd ons vaak iets heel anders aangeleerd: dat huilen zwak is, dat boosheid niet hoort, dat je jezelf moet beheersen en flink moet zijn. Dus wat deden we? We slikten het in. We hielden ons groot. We stopten verdriet, woede en spanning diep weg, omdat er toen geen ruimte was om het te voelen.

 

En al die gevoelens, al die emoties die nooit mochten stromen, zetten zich vast in het lichaam. We hebben het jarenlang genegeerd, doorgeduwd, en op een bepaald moment raakt die emmer gewoon vol. Het lichaam kan het niet langer dragen.

 

Dan komt er een moment waarop je wél moet voelen, omdat het niet meer anders kan. Je lichaam begint signalen te geven: vermoeidheid, spanning, pijn, onrust, stress. Het probeert je te vertellen: “ik kan dit niet langer alleen dragen.”

 

En dat voelen, dat wat opkomt als je eindelijk stopt met vechten, of wanneer je lichaam er helemaal klaar mee is...voelt vaak overweldigend. Niet omdat het te zwaar is, maar omdat het zó lang niet mocht. Omdat het vreemd, onbekend en ongemakkelijk is geworden.

 

We hebben door jaren van overleven een soort afstand gecreëerd tussen hoofd en lichaam, tussen denken en ervaren. We zijn zo gewend om te analyseren wat we voelen, dat we vergeten zijn om het écht te voelen.

 

En dat is waarom voelen nu soms moeilijk lijkt. Niet omdat we het niet kunnen, maar omdat we het zó lang niet hebben hoeven doen.

 

En toch is voelen niets wat je hoeft te leren.

Het is iets wat je mag herinneren.

 

 

Wat er gebeurt als we niet voelen

 

Wanneer we onze gevoelens blijven negeren, verdwijnen ze niet.

Ze zetten zich vast in ons lichaam. In onze spieren, in onze ademhaling, in onze organen, in ons zenuwstelsel.

 

Dat is waarom zoveel mensen vandaag met spanning, stress, burn-out, angststoornissen of paniekaanvallen te maken krijgen. Het lichaam draagt al die emoties die nooit een plek kregen. En zolang we blijven doorgaan zonder te voelen, blijft dat gewicht zich opbouwen.

 

We zijn het gewend geraakt om te functioneren boven wat we voelen.

We blijven presteren, zorgen, aanpassen, doorgaan tot het lichaam zegt: nu is het genoeg.

 

Dan krijg je signalen: slapeloosheid, vermoeidheid, hoofdpijn, hartkloppingen, emotionele uitputting. Of je loopt vast in het leven, weet niet meer wat je wil en kan niet genieten van wat je hebt...

Het lichaam probeert je wakker te maken, het vraagt om aandacht.

 

Maar wat doen we vaak?  We negeren het... we verdoven het met medicatie, roken, drinken, gokken, seks, drugs of vluchten in relaties of werk... 

Nog meer onderdrukking, nog meer afstand van onszelf.

 

En zolang we blijven verdoven in plaats van te voelen, blijft die spanning onder de oppervlakte leven.

Tot ze op een dag niet meer te negeren is.

 

Want alles wat we onderdrukken, wil ooit gevoeld worden.

We kunnen gevoelens niet wegdenken.

We kunnen ze alleen doorvoelen, zodat ze kunnen oplossen.

 

En dat is wat echt helen is: niet het wegmaken van wat pijn doet, maar het toelaten van wat er altijd al was.

​

Hoe voelen er in het echt uitziet

​

Voelen is niet altijd groot of spectaculair.

Het is juist zo simpel, zo normaal maar we zijn er ons gewoon niet bewust van:

de krop in je keel als je iets inslikt wat je eigenlijk had willen zeggen, de spanning op je kaken als je jezelf probeert sterk te houden, de knoop in je maag als iets niet klopt, of de druk op je borst wanneer je iets te lang negeert.

 

Dat zijn geen toevallige signalen, het zijn boodschappen van je lichaam.

Plekken waar iets vastzit een emotie, een oud verhaal, een deel van jezelf dat ooit even dichtging omdat het toen te veel was. En het enige wat deze signalen willen is, gehoord worden, erkend worden, gevoeld wordentoegelaten worden... dan krijgen ze ruimte om los te laten. 

​

Tijdens mijn sessies kom je terug in contact met je lichaam.

We luisteren naar wat het lichaam wil zeggen, zonder oordeel of doel.

We laten het lijf spreken, op zijn eigen tempo, in zijn eigen taal.

En wat daaronder zichtbaar wordt, is bijna altijd zachter dan je dacht.

 

​

Wanneer je juist te veel voelt

 

 

Er zijn ook mensen die zeggen dat ze te veel voelen.

Dat ze alles oppikken de sfeer in een kamer, de emoties van anderen, het verdriet van hun omgeving. Mensen die zichzelf vaak “te gevoelig” noemen en bang zijn dat ze nog gevoeliger zullen worden als ze zich meer openen. Of weten gewoon niet hoe ze hier mee om moeten gaan. Hun bescherming is ook weer, afsluiten. Mensen en plaatsen negeren. Maar het is juist een kracht die als teveel wordt beschouwd.

​

Wanneer je leert om je gevoel bewust te voelen in plaats van erin te verdwijnen, ontstaat er ruimte. Je leert onderscheiden wat van jou is en wat niet. Je leert aanwezig blijven in je eigen energie, zodat je niet alles hoeft binnen te laten, maar juist steviger wordt in jezelf.

 

Energetisch lichaamswerk maakt je niet gevoeliger, het maakt je bewuster.

Je leert je eigen unieke systeem kennen en herkennen, zodat je niet langer leeft vanuit overprikkeling, maar vanuit aanwezigheid.

​

 

Voelen vraagt vertrouwen

 

Veel mensen voelen wel. Sommigen voelen zelfs héél veel. Maar ze vertrouwen hun gevoel niet.

En dat is niet gek want ook dat hebben we nooit geleerd.

 

We twijfelen: is dit mijn intuïtie, of mijn angst? Klopt dit gevoel wel? Verzin ik het niet gewoon?

En dat mag je jezelf niet kwalijk nemen. Want telkens als we vroeger iets voelden, werd het vaak in twijfel getrokken. We moesten het kunnen uitleggen, bewijzen, onderbouwen. Ons gevoel werd gecorrigeerd, niet bevestigd.

 

Maar gevoel vraagt geen bewijs. Het vraagt vertrouwen.

 

Wanneer je echt bij jezelf bent, verbonden met je lichaam, met je intuïtie,

dan weet je wat goed is voor jou ook als je hoofd het niet kan verklaren,

en ook als niemand het begrijpt.

 

Iedereen heeft een eigen waarheid.

Wat goed is voor mij, is niet per se goed voor jou.

Toch hebben we geleerd dat wat we voelen moet passen bij wat anderen voelen of verwachten.

Maar juist dát maakt dat we van ons pad afdwalen.

Iedereen heeft iets anders nodig, en het vraagt moed om dáárop te vertrouwen.

 

Ik heb in mijn leven al vaak keuzes gemaakt die ik met mijn hoofd niet begreep.

Mijn hoofd had altijd duizend redenen om te twijfelen zeker wanneer ik mijn gevoel deelde met mensen om me heen. Maar telkens als ik mijn gevoel volgde, kwam er rust.

Midden in de onzekerheid, midden in het niet-weten, voelde ik die stille helderheid in mezelf.

Dat is voor mij altijd het teken geweest.

 

Je gevoel leidt je niet altijd langs de makkelijke weg, maar het leidt je wél altijd naar waarheid.

En om dat weer te kunnen volgen, moeten we leren ontleren en loslaten wat we geleerd hebben,

en opnieuw vertrouwen op wat we diep vanbinnen altijd al wisten.

 

 

 

Het verschil tussen gevoel en emotie

​

Er is ook een groot verschil tussen gevoel en emotie.

Een emotie is iets wat opkomt en weer verdwijnt een golf die door je heen beweegt.

Een gevoel is dieper, het is een richting, een weten.

 

Wanneer je leert aanwezig te blijven bij je emoties, zak je vanzelf naar het gevoel eronder. Achter boosheid zit vaak verdriet. Achter verdriet zit zachtheid. En daaronder zit waarheid.

 

Voelen is dus niet verdrinken in emoties, maar ze laten bewegen zodat de waarheid eronder zichtbaar wordt.

 

​

De kracht van lichaamswerk​

​

Ons lichaam draagt alles wat we ooit hebben meegemaakt.

Elke spanning, elke emotie, elk moment waarop we ons hebben ingehouden, wordt ergens opgeslagen.

Vaak op die plaatsen waar we het minst bij stil staan: de borst, de buik, de kaken, de heupen, de schouders.

 

Via zachte aanrakingen en bewuste aanwezigheid kan dat wat vastzit opnieuw gaan bewegen.

Door precies daar te zijn waar spanning, emotie of trauma zich heeft opgestapeld,

geef je het lichaam toestemming om los te laten.

 

Lichaamswerk brengt de energie terug in beweging.

De adem vindt opnieuw zijn weg.

De emoties vinden vanzelf een uitgang  via, diepe rust, ontspanning, soms tinteling of trilling, warmte, ademhaling, ontlading.

 

Het bijzondere is dat ons lichaam zó intelligent is.

Het weet precies wat het kan dragen en wat niet.

Wanneer iets te zwaar is om bewust te herbeleven, zal het lichaam het op een zachte manier loslaten

zonder dat je het opnieuw hoeft te doorstaan.

 

Je hoeft dus niets te forceren, niets te herbeleven, niets te begrijpen.

Je lichaam doet het werk, op het moment dat het daar klaar voor is.

 

En dat is misschien wel het grootste cadeau dat je jezelf kunt geven:

alles wat in jou leeft, wat je ooit hebt vastgezet of ingehouden,laten bevrijden.

Zodat de energie weer vrij kan stromen, en jij weer volledig aanwezig kunt zijn in je lichaam,in je leven, in jezelf.

 

 

 

De collectieve laag van voelen

​

Soms voelen we niet alleen ons eigen verhaal, maar ook wat er leeft in onze familielijn of in het collectief.

Vooral mensen met een open of gevoelig systeem pikken dat op.

Je draagt dan energieën of emoties die niet van jou zijn, maar wel door jou heen bewegen omdat ze gezien en erkend willen worden.

 

Ik zie dat vaak terug bij sessies rond de moederlijn of vaderlijn.

Mensen voelen verdriet dat niet van henzelf lijkt, of patronen die generaties lang zijn doorgegeven.

Wanneer dat zichtbaar wordt en doorvoeld mag worden, komt er zoveel ruimte vrij niet alleen voor jezelf, maar voor de hele lijn.

​

De schoonheid van voelen

 

 

En dan is er nog de mooiste laag van allemaal: de schoonheid van voelen.

Voelen is niet alleen helend, het is ook wat het leven kleur geeft.

Het is wat maakt dat je geraakt kunt worden, dat je kunt lachen, huilen, liefhebben, verwonderd zijn.

 

Als je de diepte kunt voelen, dan kun je ook de hoogtes echt ervaren. Hoe dieper je voelt, hoe voller het leven wordt. Voelen maakt je levend.

 

Je kunt een ander ook maar echt ontmoeten, tot op de diepte waarin je jezelf durft te voelen.

Hoe meer je jezelf toelaat om te voelen, hoe dieper je connecties worden met anderen met vrienden, familie, geliefden.

 

Ik ervaar dat elke dag. Soms ontmoet ik iemand maar even, en toch is er meteen die diepe herkenning, die resonantie. Dat is de kracht van voelen: je herkent zielsenergie.

Je voelt wie klopt voor je, en wie niet.

Je voelt wat je voedt, en wat je leegmaakt.

Je voelt wanneer iets je opent, of juist sluit.

 

Door te leren voelen, weet je wat goed voor je is, en wat niet.

Je voelt met wie je tijd wilt doorbrengen, welke relatie voedend is, of welke job nog bij je past.

 

Voelen wordt dan een innerlijk kompas, je gids op je pad, die zacht, maar helder richting geeft.

 

En dat, dat vind ik misschien nog wel het mooiste van alles.

Dat je door te durven voelen, jezelf weer echt ontmoet, en het leven opnieuw door je heen voelt stromen.

​

Voelen is bewust zijn

 

 

Of je nu te weinig of te veel voelt, het gaat niet over de hoeveelheid, maar over het bewustzijn waarmee je ermee omgaat. Voelen zonder bewustzijn kan overweldigend zijn. Voelen mét bewustzijn brengt helderheid, rust en richting.

 

Wanneer je aanwezig bent in het moment, met aandacht in je lichaam en je adem, begin je te zien wat je voelt in plaats van erdoor meegesleurd te worden. Je zegt niet meer “ik ben verdrietig”, maar “ik voel verdriet door me heen stromen.” Je zegt niet meer “ik ben hooggevoelig”, maar “ik neem subtiel waar wat er in en om mij beweegt.”

 

Dat kleine verschil is het begin van vrijheid.

 

​

Lichaamsbewustzijn: de poort naar voelen

 

 

Je lichaam is altijd in het nu.

Je hoofd reist naar gisteren of morgen,

maar je lichaam leeft enkel hier, in dit moment.

 

Door met je aandacht te zakken naar je adem, je hartslag, je buik, je voeten,  maak je opnieuw verbinding met wat werkelijk leeft in jou.

Lichaamsbewustzijn is de brug tussen hoofd en hart.

Het helpt je zakken, gronden, voelen, en weer thuiskomen.

 

 

 

Je gevoel leren kennen is jezelf leren kennen

 

 

Soms verloochenen we ons gevoel, omdat we bang zijn dat het ons iets zal laten zien wat we niet willen zien.

Maar voelen vraagt geen moed, het vraagt aanwezigheid en eerlijkheid.

Wanneer je leert aanwezig te blijven, zelfs bij dat wat ongemakkelijk is, leer je jezelf kennen zoals je werkelijk bent.

 

Dat is precies wat energetisch lichaamswerk doet.

Het brengt je terug naar je lijf, het verruimt je bewustzijn, het haalt spanning en blokkades weg, zodat je weer kunt horen wat je gevoel zegt wat het eigenlijk altijd al zei.

 

 

 

Voelen is leven

 

Voelen is thuiskomen in jezelf.

Elke keer dat je dat doet, wordt het leven zachter, echter en voller.

 

In een Pure Presence-sessie begeleid ik je om terug te zakken in je lichaam, zodat je weer kunt voelen, vertrouwen en leven vanuit jouw waarheid vanuit de rust die altijd al in jou aanwezig is.

​

​

Voelen is niet iets wat we hoeven te leren.

We hoeven het ons alleen te herinneren.

 

Als jij voelt dat het tijd is om terug te keren naar jezelf, om los te laten wat je al te lang draagt, en weer te leven vanuit zachtheid, kracht en aanwezigheid 

dan begeleid ik je graag in dat proces.

 

Met liefde, adem, aanraking en bewustzijn.

Zodat jij weer kunt voelen wie je werkelijk bent.